---- 

Summer in the City - Lovin' Spoonful

Για μας που ακόμη είμαστε εδώ

Καλά να περνάτε.

--

--

James Douglas Morrison

R.I.P. 03 July 1971

--

Καλά να περνάτε

--

Σαν σήμερα...

--

Καλά να περνάτε.

Δεν έχω λόγια να σου πω

πολλές φορές στερεύω

και κάθομαι των αλλονών

τα λόγια και μαζεύω.

--

Κι απά στη στεναχώρια μου

διαβάζω τα γραμμένα

διαβάζω ήλιο κι ουρανό,

την άνοιξη κι εσένα.

--

(c) rigas 2014

--

Με την αγάπη μου

Καλά να περνάτε.

--

R.I.P. 16 / 05 / 2010

--

Καλά να περνάτε.

--

Σαν σήμερα το 2011

--

Καλά να περνάτε.

--

Έτσι με κοιτούσε πριν 9 χρόνια τέτοια μέρα, 10 λεπτά αφότου γεννήθηκε ο Μπουλίκος μου, γνωστός και ως Μαγουλάρας και κατά κόσμον Άγγελος.

--

Καλά να περνάτε.

--

Η φωνή των NORMA the BAND, "Priest", σίγησε για πάντα.

Ο φίλος Γιώργος Κούτρας μας άφησε χθες 13 Ιαν. 2014, για να τραγουδάει με τους αγγέλους και να σχεδιάζει μαύρες γραμμές σε άσπρα σύννεφα.

R.I.P. GKPRIEST

--

--

Χρώματα στον πρωινό ουρανό των Ιωαννίνων.

--

Καλά να περνάτε.

--

1984 - Melbourne, Australia

--

Καλά να περνάτε

--

Πόλυ Πάνου

28 Οκτ.1940 (!) ~ 27 Σεπ. 2013

Απλά αξεπέραστη κι ευτυχώς για μας, μας κληροδότησε πάρα πολλά.

--

Καλά να περνάτε.

--

Από τον Άγγελό μου, με αγάπη σε όλους σας.

--

Καλά να περνάτε.

--

Μια ακόμη υπέροχη εκτέλεση...

--

Καλά να περνάτε.

Ερωτόκριτος

--

Ελληνική τέχνη:

από "τότε" στο "σήμερα"

κι από το

"σήμερα" στο "πάντα"

--

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο

--

Καλά να περνάτε.

---

Ronnie James Dio

(Ronald James Padavona)

Born : 10/07/1942

Died : 16/05/2010

--

Καλά να περνάτε.

--

Ένας χρόνος μετά,
τελικά δεν είναι αρκετός χρόνος...

Ο φίλος, ο Γιώργος Νικολίτσας δεν ξεχνιέται,
κι όσο δεν ξεχνιέται είναι ακόμη εδώ μαζί μας
κι εκείνος και το όνομά του και η εικόνα του...

--

studio511 & loverboy

--

Μία (κατά την άποψή μου) ενδιαφέρουσα καρικατούρα του Neil Young.

(Από το Internet)

--

Καλά να περνάτε.

--

George Gakis - Fame,

from 

GEORGE GAKIS & VERY SPECIAL FRIENDS - TOO MUCH AIN'T NEVER ENOUGH
PERRIS RECORDS - USA

Εξαιρετικό,

όπως και όλος ο δίσκος, στον οποίο περιλαμβάνεται & το παραδοσιακό ηπειρώτικο: Μη με κοιτάς.

--

Καλά να περνάτε.

--

--

1967

Forget από τον ομόνυμο δίσκο των Serpent Power

--

Καλά να περνάτε.

--

Εβρισκόμενος για δουλειά στα Ζαγοροχώρια των Ιωαννίνων & συγκεκριμένα στο Δίλοφο χθες όλη τη μέρα, στο τελείωμα αργά το απόγευμα πρόσεξα μια παράξενη πέτρα.

Την σήκωσα και βρέθηκα μπροστά σ' ένα από εκείνα τα πολύ όμορφα έργα τέχνης που μόνο η φύση μπορεί να φτιάξει.

Προφανώς η συγκεκριμένη πλάκα είχε ρωγμή στο εσωτερικό της οποίας είχε αναπτυχθεί κάποιος μύκητας. Το νερό της βροχής, διερχόμενο από τη ρωγμή προσέδωσε το σκούρο χρώμα στην πέτρα αλλά άφησε ανέπαφο το χρώμα της πέτρας στη θέση του μυκητα.

Όταν κάποτε το κομμάτι αποκολλήθηκε, μας έδωσε αυτό το υπέροχο σχέδιο.

Θαυμάστε το.

--

Καλά να περνάτε.

Παράγκα

Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις

όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα

Παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμώνα

κι εσύ μιλάς σαν πτώμα

Ο λαός, ο λαός στα πεζοδρόμια

κουλούρια ζητάει και λαχεία

Κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια στα υπουργεία

αιτήσεις για τη Γερμανία

Κυράδες, φιλάνθρωποι παπάδες

εργολαβίες, ψαλμωδίες και καντάδες

Η Ευανθούλα κλαίει πριν να κοιμηθεί

την παρθενιά της βγάζει στο σφυρί

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει

στα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί

Στέκει στο περίπτερο, διαβάζει

φυλλάδες με μιάμιση δραχμή

Όχι, όχι, αυτό δεν είναι τραγούδι

Είν’ η τρύπια στέγη μιας παράγκας

Είν’ η γόπα που μάζεψε ένας μάγκας

κι ο χαφιές που μάς ακολουθεί.

--

Διονύσης Σαββόπουλος

--
Τι πιο σημερινό, ...σαν τότε, ...σαν σήμερα.

Καλά να περνάτε.

--

Πολύ άρρωστη κατάσταση...

(Από το blog: Dirty Funky Situation)

--

Καλά να περνάτε.

Πολύ καλό δείγμα ψυχεδέλειας βασισμένο σε ηλεκτρική κιθάρα από το μακρινό 1972.

--

Καλά να περνάτε.

... και αίσχος και το σάλιο να μη φτάνει.

Σ' αυτό το κράτος που ζητάει από τους πολίτες του, να πληρώσουν σε ιδιώτες για να κλείσουν ραντεβού με το δημόσιο "δωρεάν" σύστημα υγείας για το οποίο, τουλάχιστον οι περισσότεροι, πλήρωσαν ή/και πληρώνουν.

Καθίκια του κερατά,

κανείς δεν πρόκειται να λιώσει από 'σας με τόσο ανάθεμα (μεταξύ άλλων) που φάγατε, τρώτε και θα φάτε.

Φτου σας ...και δεν φτάνει.

Ε ρε κορδέλα που σας χρειάζεται...

-------------------------------

Είμαι οργισμένος, πολύ οργισμένος
κι αν δεν αντέδρασα άμεσα μέσα απ' αυτό το Βήμα, τό 'κανα προσπαθόντας να διατηρήσω κάτι από την αγωγή που μου έδωσαν ο Πατέρας & η Μάνα μου και για να μη φέρω σε δύσκολη θέση αυτούς που μου έδωσαν το δικαίωμα σ' αυτό το Βήμα.

--

Καλά να περνάτε. 

--

Από τον δίσκο "Fence" (A&N Records)
Από τις καλύτερες διασκευές στο θρυλικό τραγούδι των "Jethro Tull"

--

Καλά να περνάτε.

--

The Zombies - Time Of The Season

--

Καλά να περνάτε

Απλά υπέροχο,
μπορεί να μην είναι τόσο καλοκαιρινό αλλά είναι απλά υπέροχο από το μακρυνό 1965.

--

Καλά να περνάτε.

Κωλόδρομοι παντού.

Με τέτοιους δρόμους, εγώ δεν κάνω ούτε ένα βήμα.

----------------------------------------------------------------

Ζούμε (και) για ένα χαμόγελο 

----------------------------------------------------------------

Καλά να περνάτε.

--

Εξαιρετικό δείγμα ψυχεδέλιας

--

Καλά να περνάτε.

"In The Skies" 1979

--

Αφιερωμένο

--

Καλά να περνάτε.

Στις 15 Μαρτίου μπήκε στο νοσοκομείο.

Την 1η Μαΐου βγήκε για το ατέλειωτο ταξίδι.

Ο Γιώργος Νικολίτσας στα 49 του,

χαμογελαστός πάντα, 
σύζυγος,
πατέρας δύο παιδιών, 
ραδιοερασιτέχνης στα νιάτα μας και στα ραδιόφωνα της πόλης των Ιωαννίνων μέχρι το τέλος, ιδιοκτήτης καταστήματος δίσκων,
επαγγελματίας DJ,
εξαίρετος άνθρωπος και φίλος.

Όλα γίνανε τόσο γρήγορα, δεν πρόλαβα καλά-καλά να καταλάβω...

και δεν ξέρω πόσος χρόνος θα χρειαστεί.

Αντίο Γιώργο

Ο φίλος σου
Βασίλειος Παπαγιάννης._

--

--

Καλά να περνάτε. 

--

--

Καλά να περνάτε.

--

Καλή Ανάσταση & καλό Πάσχα σε όλους εσάς από όλους εμάς.

Βασίλειος, Ευδοξία, Άγγελος, Ιάσων.

--

Καλά να περνάτε.

--
Mary, Paul & Peter
Υπέροχο

--

Καλά να περνάτε.

--

Outlaw Blues Band - Death dog of doom (1968)

Εξαιρετικό!

--

Καλά να περνάτε.

--

Tamam Shud - Stand in the Sunlight.

album: Goolutionites and the Real People (1970)

Από την Αυστραλία του '60-'70

--

Καλά να περνάτε.

--

Κάποια από τα ποιήματά μου όπως και άλλα, τα βλέπετε
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://sites.google.com/site/rigaspoems/

--

Καλά να περνάτε

Απλά υπέροχο

--

Καλά να περνάτε.

Υγρά μου μάτια

Στίχοι και μουσική Κώστας Αντύπας
συμμετέχει η Νίνα Λότσαρη

Ο δίσκος του "Το λεοφωρείο της στιγμής" από το 2007
περιέχει 11 τραγούδια στα οποία εκτός από τον ίδιο συμμετέχουν 
η Νίνα Λότσαρη & η Γιώτα Νέγκα.
Στό πρώτο από αυτά την φωνητική εισαγωγή τραγουδά ο πατέρας του.

Ο Κώστας Αντύπας κατάγεται από την Πρέβεζα και είναι
από τις επιλογές μου στην σημερινή Ελληνόφωνη τραγουδοποιΐα.

--

Καλά να περνάτε

Σήμερα (τα τελευταία χρόνια) είναι μεγάλη επιτυχία και ακούγεται πολύ.
Εξερευνήστε και την υπόλοιπη δουλειά του Αιθίοπα δημιουργού.

Καλά να περνάτε.

Εγώ και η μικρή μου οικογένεια, ευχόμαστε 
ο νέος χρόνος να έρθει για όλους με υγεία και ευτυχία.

Να θυμάστε πως η κάθε μορφής κρίση, είναι μια καλή
αφορμή για επιστροφή στις παρέες...

Βασίλειος, Ευδοξία, Άγγελος, Ιάσων

--

Καλά να περνάτε.

Αλλάζω πολύ συχνά wallpapers στον υπολογιστή μου.

Αυτές τις μέρες (σε αντίθεση με το πνεύμα των Χριστουγέννων),
μου άρεσε το παραπάνω, το οποίο θα το βρείτε (δωρεάν) στην
ανάλυση που το θέλετε, στο παρακάτω link:

http://wallpapers.vintage.it/48-led-zeppelin-wallpapers

Καλά να περνάτε.

--

Εγώ και η μικρή μου οικογένεια, σας ευχόμαστε από την καρδιά μας καλά Χριστούγεννα, με υγεία και οικογενειακή γαλήνη.

Ακόμη ευχόμαστε, άλλο κακό να μη μας βρει.

Καλά να περνάτε.

--
Οι "Ιδαίοι Δάκτυλοι" δημιουργήθηκαν στο Αγρίνιο.
Η μουσική τους κινείται σε ροκ μονοπάτια συνδυάζοντας στοιχεία και επιρροές από διάφορα μουσικά είδη.

Tο group απαρτίζουν οι Χρήστος, Γιώργος, Αλέξανδρος, Άγγελος Καλαϊτζής και Γιάννης Νικολαίδης.
--

Τα τρία από τα τέσσερα αδέρφια τα γνώρισα την προηγούμενη παρασκευή σε μια απρόσμενη βραδιά στα Καλάβρυτα.
Αξίζουν την προσοχή σας.

Καλά να περνάτε.

Saturnalia - And I Have Loved You

Όσοι ασχολήστε με ψυχεδέλεια '60 ~ '70 μην προσπεράσετε αυτό το συγκρότημα,
γιατί αξίζει την προσοχή σας.

Καλά να περνάτε.

Παμβώτιδα Λίμνη - Ιωάννινα

Σχεδόν 12 το βράδυ 01/12/2011 και περίπου 0 °C
με τη λίμνη μας απίστευτα ακίνητη.

Απολαύστε την.

Καλά να περνάτε.

David Gilmour - On An Island

Εκτός από το υπέροχο τραγούδι (το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου είναι γραμμένο στο Καστελόριζο με το ομόνυμο τραγούδι -"Castellorizon" - να προτείνεται για Grammy) προσέξτε τους εκλεκτούς προσκεκλιμένους...

David Crosby και Graham Nash

Καλά να περνάτε.

Απλά εξαιρετικό.

Καλά να περνάτε. 

-

Καλά να περνάτε.

5 Χρόνια
60 Μήνες
1827 Ημέρες
165 Άρθρα
2,75 Άρθρα / Μήνα

Το blog αυτό ξεκίνησε πριν από 5 χρόνια όταν δόθηκε από το ΜΗ η δυνατότητα σε όσους, από τα μέλη του, ήθελαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους ή ότι άλλο...

Κι εγώ μοιράστηκα μαζί σας πολλά.

Όποιος κοιτάξει πίσω στις δημοσιεύσεις μου θα βρει ένα μεγάλο κενό, το οποίο ξεκινάει με αφορμή την τραγωδία στην Marfin Bank περίπου τον Μάϊο του 2010 έως περίπου τον Μάϊο του 2011.

Πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να μας "φιμώσει" για κάποιο χρονικό διάστημα, που μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε αηδία και αποστροφή, οδηγόντας μας παράλληλα να αναζητήσουμε νέες φόρμες και τρόπους για να ερμηνεύσουμε και να επικοινωνήσουμε, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Η ευχάριστη έκπληξη, όταν μετά από σχεδόν ένα χρόνο δημοσίευσα ξανά στο blog μου, ήταν η ανταπόκρισή σας, που (για τα μέτρα μου) ήταν πολύ μεγάλη.

Όσες φορές υποσχέθηκα να έχω μια συνεπή παρουσία στην blogόσφαιρα δεν τα κατάφερα ιδιαίτερα. Συνεπώς δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος.

Τα παιδιά, οι υποχρεώσεις και το άγχος μεγαλώνουν, το ίδιο κι εγώ, οι δουλειές μικραίνουν και όλα αυτά αυξάνουν το τρέξιμο και μειώνουν τον προσωπικό χρόνο, ο οποίος διαφέρει αισθητά από τον ελεύθερο χρόνο.

Πάμε παρακάτω.

Ευχαριστώ.

Καλά να περνάτε.

The Nits - In the Dutch Mountains 1987

Καλά να περνάτε.

Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να βρείτε
περισσότερα για μένα.

https://sites.google.com/site/rigaspoems/

https://sites.google.com/site/mechanologos/

http://www.facebook.com/profile.php?id=1384201953&ref=name

Καλά να περνάτε.

Σας αφιερώνω αυτό το υπέροχο τραγούδι γιατί,
έτσι κι αλλιώς, ζούμε έναν πόλεμο.

Καλά να περνάτε.

--

Bird of paradise -  Snowy White
Απλά υπέροχο

Καλά να περνάτε.

Paul McCartney and Wings - Let me roll it 

Καλά να περνάτε.

Deep Purple - Knocking At Your Back Door

Καλά να περνάτε.

Απολαύστε κι αυτή την εκδοχή.

Καλά να περνάτε.

Από το διαδίκτυο.

Καλά να περνάτε.

(...το πως θα το βρείτε μόνοι σας)

Α! να μη ξεχάσω,

σε παρόμοιο κλίμα, σας θυμίζω μία παλιότερη δημοσίευση (10/2006)

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=385

... από διακοπές φυσικά.

Για το λόγο αυτό έλλειψα και 7 ~ 8 μέρες από το blog, αν το κατάλαβε κανένας δηλαδή γιατί από συνέπεια σ' αυτό το θέμα είμαι άστα να πάνε.

Πήγα στη Θάσο.

Επειδή σπούδασα στην Καβάλα ('88 - '92) και πήγαινα συνέχεια, η Θάσος μου είναι πολύ οικείος τόπος. Τότε πήγαινα παντού, μου άρεσε όμως πολύ το Πευκάρι ανάμεσα στα Λιμενάρια και στον Ποτό όπου και έστηνα τη σκηνή μου στην άκρη στα βράχια (για να μη φαίνομαι από το camping που μας κυνηγούσε).

Και τώρα την έκανα τη βόλτα μου παντού, έμεινα όμως στο Πευκάρι στο ξενοδοχείο που υπήρχε και υπάρχει (κ.Κώστας "ΠΑΡΑΓΚΑ")) πάνω από εκεί που τότε έστηνα τη σκηνή μου στη γωνία που πάντα ήταν πολύ φιλόξενη για μένα.

Οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί και δεν μας έλλειψε τίποτε.

Ο κ.Κώστας θυμόταν μετά από τόσα χρόνια (20+) που ένα βράδυ μάζεψε κάτω απο το υπόστεγό του (μεταξύ άλλων) έναν μαλλιά με μια κιθάρα εν μέσω καταιγίδας.

 (κρίμα ήταν, που να τον άφηνα...; - αλήθεια εσύ ήσουν;;; - τι ωραία που περνάγατε τότε, εγώ σας ζήλευα... - τα μαλλιά τι γίνανε;;)

Ήταν ο μόνος που μας άφηνε να ξεπλυθούμε σε ένα εξωτερικό ντους που είχε και μας έδινε μπύρες να τις πιούμε στη σκηνή κι όχι στο μαγαζί του. Οι υπόλοιποι μας είχαν στο φτύσιμο (...;)

Σήμερα το μέρος και όλη η περιοχή είναι κοσμοπολίτικο με ότι κι αν σημαίνει αυτό. Η εξέλιξη (προς οποιαδήποτε κατεύθυνση) είναι πανταχού παρούσα σε όλα τα επίπεδα και αυτό είναι είτε σου αρέσει είτε όχι.

Το Πευκάρι είναι ακόμη ήσυχο, 11 ~ 12 το βράδυ σχεδόν όλα κλειστά. Στον Ποτό και στα Λιμενάρια όμως όλοι συναγωνίζονται στα db. Ποιος θα φτάσει πιο ψηλά.

Θα πω απλά, πως εγώ μεγάλωσα πλέον (και δεν θα είναι ψέμα) και δεν μου αρέσει όλη αυτή η φασαρία. Όπου και να καθίσεις ακούς 5 μουσικές και δεν ξεχωρίζεις τι είναι.

Ο Λιμένας μεγάλωσε κι αυτός, η πανέμορφη Αλυκή χάθηκε κάτω από τον κόσμο και η ψιλή άμμος δεν φαίνεται πόσο ψιλή είναι από τις ξαπλώστρες. Η χρυσή άμμος απλά δεν υπάρχει και στην Παναγιά και το Θεολόγο αφήσανε τα ψητά κατσίκια να βόσκουν ελέυθερα (συγκρίνω πάντα εικόνες προ εικοσαετείας +).

Άμα θέλεις όμως να περάσεις καλά, περνάς. Κι εγώ με το κορίτσι μου (χωρίς παιδιά) περάσαμε πολύ καλά και είναι από τις διακοπές που θα θυμάμαι.

Το νησί συστήνεται ανεπιφύλακτα, έχει για όλους, όλοι θα βολευτούν και θα διασκεδάσουν. Και βέβαια έχει τα κρυστάλλινα ζεστά νερά του.

Για όσους δεν πήγαν, καλές διακοπές. Οι υπόλοιποι...

Καλά να περνάτε.

The Zombies - Time Of The Season

Καλά να περνάτε.

Madrugada - A deadend mind

Απολαύστε &

Καλά να περνάτε.

Μικρό νησί

Ένα κομμάτι τσιμέντο, που έχω απέναντί μου

σαν να’ ναι η ζωή μου ολόκληρη

ή να’ ναι ζωή μισή;

μοιάζει σαν ένα πέλαγο

κι εγώ μικρό νησί.

Ένα τσιμέντο γκρίζο, κρύβει τον ήλιο

σαν να’ ναι η αξία μου ολόκληρη

σαν ματαιοδοξία

σαν μια παράξενη δίνη

πράγμα χωρίς αξία._

(c)rigas

Καλά να περνάτε.

(c)2007

Το ποίημα αυτό με περίμενε να το γράψω μια βραδυά στο ...Blue Note, εκεί στην Αθήνα.

Καλά να περνάτε.

Εγώ βέβαια ...είμαι εγώ, ευζωνάκι γοργό,

μα είμαι και

http://sites.google.com/site/rigaspoems/

 και

http://www.facebook.com/profile.php?id=1384201953&ref=name

και

http://sites.google.com/site/mechanologos/

Σας τα θυμίζω ξανά...

1. για να γνωριζόμαστε καλύτερα

 2. για να μη ξεχνιώμαστε.

Καλά να περνάτε.

Λοιπόν...

Η χθεσινή βραδυά ήταν αυτό που θα ήθελα να είναι.

Δεν θα μιλήσω για τον Γάκη ο οποίος είναι αυτός (ο πολύ καλός) που είναι.

Το θέμα είναι οι Purple για τους οποίους όπως ήδη προσέξατε πλήρωσα και 40,00 Ευρώ.

Το μικρό θέατρο της Ε.Η.Μ. στα Ιωάννινα αντίγραφο υπο κλίμακα αρχαίου θεάτρου, ήταν γεμάτο μαζί με την πλατεία (ορχήστρα) του στην άκρη της οποίας είχε στηθεί η σκηνή.

Τελικά ήταν καλοί και βεβαίως, ακόμη και σήμερα, δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό του Ορφέα ως η πιο speed μπάντα. Ακόμη και στα 65 τους (οι τρεις) πηγαίνουν σφαίρα.

Παίξανε χωρίς διάλειμα περίπου 2 1/2 ώρες, δίνοντας σαν ποτ πουρί τα περισσότερα τραγούδια.

Παρόλα αυτά είναι δεδομένο, αν κοιτάξουμε απόλυτα τα πράγματα, πως έχουν ξεθωριάσει. Οι ίδιοι, όχι τα τραγούδια τους.

Κι επειδή έχω πρόσφατη την περισυνή εμφάνιση των Scorpions επίσης στα Γιάννενα κατα την οποία οι σκορπιοί κάνανε απίστευτα πράγματα, μέσα μου μένει πως ήταν μια καλή βραδυά και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο

Δείτε για τους Purple:  http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=1220§ionID=0 

Και εις άλλα με υγεία.

Καλά να περνάτε.

25 / 05 / 2011

Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα με την συναυλία των Deep Purple

στα Γιάννενα. Support band ο πολύ καλός Γιώργος Γάκης με τους

Trouble Μakers.

Περιμένω αυτή τη συναυλία καιρό τώρα με την πεποίθηση

πως θα περάσω τόσο καλά όσο και με τους Scorpions πέρυσι.

Μάλλον αύριο θα σας έχω περισσότερα.

Μέχρι να τα ξαναπούμε καλά να περνάτε.

Σήμερα είναι το αύριο για το οποίο ανησυχούσες χθες

κι όλα είναι καλά.

Να το θυμάσαι κάθε μέρα που ανοίγεις τα μάτια στη ζωή.

Και να 'χεις πάντα στο μυαλό, πως κι όταν δε με βλέπεις

εγώ είμαι κάπου εκεί.

Γιατί σ' αγαπώ._

Ξέρω,

Πάει καιρός, δεν είναι όμως πάντα ακριβώς έτσι.

Σας σκέφτομαι όλες και όλους και δεν λείπω από το ΜΗ.

Λείπω μόνο από εδώ, ελπίζω όχι για πολύ ακόμη.

Η μικρή μου οικογένεια κι εγώ, σας ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα

με αγάπη και υγεία.

Βασίλειος, Ευδοξία, 'Αγγελος, Ιάσων

Ε ναι! 

Κάθε χρόνο, τι να γίνει δηλαδή; 

Πειράζει που κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχω τα γενέθλιά μου; 

Και απαντώ... 

Όχι, φυσικά δεν πειράζει, μέρα που περνάει κέρδος μας είναι. 

Άντε την πηδήξαμε και φέτος... 

Καλά να περνάτε. 

Ευχόμαστε ανάσταση σε όλους και στον καθένα χωριστά. 

Καλό Πάσχα με υγεία. 

Βασίλειος, Ευδοξία, Άγγελος, Ιάσων. 

Πάνε πολλά χρόνια τώρα (περίπου 29, αν δεν με απατάει η όχι και τόσο καλή μνήμη μου) από τότε που έγραψα το πρώτο μου ποίημα. 

Πριν από μερικά χρόνια αποφάσισα πως δεν υπάρχει λόγος να τα κρατώ μέσα σ' ένα συρτάρι και επιδόθηκα σε αναζήτηση του καλύτερου τρόπου που κάποια από αυτά θα επέστρεφαν εκεί από όπου τα "πήρα", δηλ. σε φίλους και όχι, σε αγάπες διάφορες και διαφορετικές, σε ξύδια και σε μύδια, σε ότι έχω ζήσει και μαζί και μόνος. 

  Τζίφος   

Και τα ξανά έκλεισα στο συρτάρι προετοιμάζοντας την επόμενη απόπειρα.  

Σήμερα, βλέποντας πλέον πως η επικοινωνία δεν είναι προνόμιο λίγων, αλλά όλων ανεξαιρέτως και πως το διαδίκτυο μας προσφέρει πληθώρα τρόπων επικοινωνίας, κρίνω πως ήρθε ο καιρός ένα τμήμα, τουλάχιστον, του έργου αυτού να το μοιραστώ με όλους τους παραπάνω (μπορεί να είστε κι εσείς μέσα, όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του) όπως αρχικά είχα στο μυαλό μου. 

Διαμόρφωσα λοιπόν την ιστοσελίδα, στην οποία οδηγεί ο παρακάτω σύνδεσμος,  σαν μια πρώτη δοκιμή / επαφή, με σκοπό να μετατραπεί σε αυτοτελή, αν οι επισκέψεις είναι αρκετές ώστε να το δικαιολογούν.  

http://sites.google.com/site/rigaspoems/     

Σιγά σιγά θα προστίθενται ποιήματα με σκοπό να δημοσιευτούν περίπου εκατό σε τρεις συλλογές. 

Ταξιδέψτε μαζί μου με όποιο τρόπο θέλετε και "μιλήστε μου" για αυτά που θα νιώσετε από αυτά τα ταξίδια μέσα από σχόλια και παρατηρήσεις ή όπως αλλιώς...   

Καλά να περνάτε 

Είμαι (εκτός των άλλων) Μηχανολόγος και φαίνομαι !!

http://sites.google.com/site/mechanologos/ 

Έχω δουλέψει πολύ για να "γεμίσει" και να αναρτηθεί η ιστοσελίδα στην οποία οδηγεί η παραπάνω διεύθυνση.

Όσο σχετικός ή άσχετος κι αν είναι κάποιος με το θέμα, το σχόλιό του επιβάλεται. 

--------------------------

Καλά να περνάτε. 

Ματαιότης

Ματαιοτήτων

Τα Πάντα

Ματαιότης 

Συμβαίνει καμιά φορά... 

Καλά να περνάτε._ 

 Εις μνήμην...  

--------------------------------

Ο Βασίλης Τσιτσάνης χάθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1984 

---------------------

Χρόνια πολλά σε όλους, καλά Χριστούγεννα

και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος με:

λιγότερες γκρίνιες

περισσότερα χαμόγελα

λιγότερες ακάλυπτες επιταγές

περισσότερο ελέυθερο χρόνο

λιγότερο άγχος

υγεία, χαρά & προσμονή για καλύτερες μέρες.

Βασίλης, Εύα, Άγγελος, Ιάσων

Καλά να περνάτε.

Πολυτραγουδισμένο το όνομα Άννα. Επιλέγω να αφιερώσω σε όσες γιορτάζουν αυτό το τραγούδι. 

Χρόνια πολλά και να είστε πάντα καλά. 

 ... μ'έριξε κάτω.

Κι απ' το κρεβάτι του πόνου, με άπειρο χρόνο ελεύθερο, είπα να σας πω μια καλησπέρα. 

Βέβαια πέμπτη ημέρα σήμερα κι έπεσε ο πυρετός, οπότε μπορώ να χειριστώ Η/Υ γιατί τις προηγούμενες μέρες δεν ήμουνα σε καλή φάση, βάλτε και την απομόνωση για να μην κολλήσω τα παιδιά κι έχετε την ακριβή εικόνα. 

Ας είναι, πιστεύω από δευτέρα να μπορώ να βγω από την απομόνωση και να νιώσω περισσότερο άνθρωπος. 

ώρα για την αντιβίωση, άντε στην υγειά μας... 

Καλά να περνάτε. 

Αγαπητοί φίλοι & φίλες. Κάνω αυτή τη δημοσίευση για ένα και μόνο λόγο, τα "σχόλια" που όλοι κάνουμε σε διάφορες δημοσιεύσεις τις οποίες διαβάζουμε και εδώ στο ΜΗ, αλλά και οπουδήποτε. 

Το ότι κάνουμε ένα σχόλιο δεν σημαίνει πως το ρίχνουμε και το παρατάμε.

Καλό είναι να παρακολουθούμε τα σχόλιά μας όπως και τις απαντήσεις ή σχολιασμούς επί του σχολίου, που αυτά δέχονται. 

Σχόλιο σημαίνει αρχή διαλόγου και ο διάλογος είναι πάντα καλός. 

Στην περίπτωση βέβαια που σχολιάζουμε αδιακρίτως σε οποιοδήποτε θέμα και οποιαδήποτε δημοσίευση τότε είναι πραγματικά δύσκολο να παρακολουθούμε όλα μας τα σχόλια οπότε εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να γίνει διάλογος. 

Ας έχουμε λοιπόν το νου μας κι ας δίνουμε βήμα στον διάλογο μέσα από τα σχόλια.

Είναι σίγουρα εποικοδομητικό. 

Καλά να περνάτε...   

Εχεις δύο επιλογές.. 

Τι θα έκανες εσύ;

Θα διάλεγες, σίγουρα...

Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το.

Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.

Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά.

Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.

Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"

Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.

Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.

Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.

Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.

Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.

Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.

Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα! να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του τρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."

Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος...

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να διαδώσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.

Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.

Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή: 

Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο; 

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες...

δεν του δίνεις σημασία, ή...

αναδημοσίευσέ το._

Το κείμενο αυτό κυκλοφορεί και πρέπει να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. 

-----------------------------------------------------------------------------------

Πριν από τρία χρόνια τέτοιες μέρες δημοσίευα εδώ, για πρώτη φορά δημιουργώντας το "Ελεύθερο Βήμα", τις λέξεις με τις οποίες γνωριστήκαμε καλύτερα.

Σ' αυτή την επέτειο της ελεύθερης έκφρασης, επιλέγω να μην εκφραστώ εγώ.

Παραχωρώ το Ελεύθερο Βήμα για να εκφραστούμε όλοι και περισσότερο αυτοί που δεν μπορούν να το κάνουν όποτε το χρειάζονται.

----------------------------------------------------------------------------------- 

Καλά να περνάτε...

Αγαπητοί φίλοι,

να ευχηθώ πλέον καλό φθινόπωρο κι όπου να 'ναι καλό χειμώνα.

Φέτος, μετά από χρόνια, έκανα με το κορίτσι μου διακοπές που πολύ ευχάριστα θα τις θυμάμαι ξανά και ξανά.

Πήγαμε στον Αη Γιάννη στο Πήλιο.

Αρχικά πήγαμε για ένα ΣαββατοΚύριακο με σκοπό να συνεχίσουμε για Σκόπελο.

Μόλις όμως είδαμε το μέρος και τις προοπτικές που είχαμε εκεί, χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε να μείνουμε και το υπόλοιπο των διακοπών.

Το αποτέλεσμα ήταν να περάσουμε τις καλύτερες διακοπές των τελευταίων 4-5 χρόνων και μάλιστα χωρίς να το περιμένουμε.

----------------------------

Η φωτογραφία είναι από το λιμανάκι της Νταμούχαρης.

----------------------------

Καλά να περνάτε και του χρόνου με υγεία.

Κάπως έτσι θα 'μαστε με το κορίτσι μου από αύριο.

Ξεκινάμε από Πήλιο και μετά (ίσως) πάμε Σκόπελο.

Ελπίζω να περάσουμε πολύ καλύτερα από πέρυσι

(βλ.σχ.post: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=19203) 

Αν βρω ασύρματο δίκτυο θα σας μεταφέρω εντυπώσεις αλλιώς

θα τα πούμε όταν με το καλό επιστρέψουμε.

Καλά να περνάτε.

Καλές διακοπές σε όσους δεν πήγαν

και σε όσους θα ξαναπάνε. 

Με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, σε όλα τα επίπεδα, 

σε λίγο καιρό το αυθεντικό δεν θα έχει καμιά αξία. 

Καλά να περνάτε, όσο μπορείτε.    

 Προσωπικά, θα ήθελα από αύριο το πρωί να μην υπάρχει τσιγάρο.

(Ήμουνα καπνιστής και το έχω κόψει εδώ και 15 χρονια, αναλογιζόμενος τι κάνω) 

Όμως, είναι πολύ καλό για είναι αλήθεια. 

Επίσης είναι πολύ κερδοφόρο και εθιστικό.

Είναι και παρέα και συνήθεια.

(Μην ξεχνάμε πως η χειρότερη συνήθεια είναι η συνήθεια) 

Ο καπνός, όπως τα πάντα πάνω στη γη, έχει και θεραπευτικές ιδιότητες.

Βεβαίως αυτό προϋποθέτει χρήση κι όχι κατάχρηση.  

Το σιγουρο είναι πως ΔΕΝ κάνει καλό. Απεναντίας, κάνει αποδεδειγμένα κακό.

Πρέπει όμως πέρα από αυτά, να σκεφτούμε και όσους καπνίζουν. 

Ο καπνιστής είναι "άρρωστος", όπως και κάθε εθισμένος και για αυτό χρειάζεται βοήθεια κι όχι φοβέρες, χρειάζεται παιδεία, πρόληψη και συμπάθεια από εμάς τους φίλους. 

Από το κράτος δεν περιμένω. 

Είναι από τα σημεία των καιρών, το κράτος (όχι μόνο το δικό μας), να επιτρέπει την παραγωγή και διακίνηση καπνού από τη μία και από την άλλη να απαγορεύει τη χρήση του έστω και υπο προϋποθέσεις.      

Αυτά τα λίγα.

Όσοι μπορείτε απαλλαγείτε, οι υπόλοιποι στο πεζοδρόμιο.

Καλά να περνάτε.

Η μοναξιά του σχοινοβάτη... 

Μπορει να κοιτούν την εικόνα αυτή, χιλιάδες άνθρωποι ταυτόχρονα και να κανουν χιλιάδες διαφορετικές σκέψεις. 

Με παρέα τη μοναξιά, τους φίλους, τη μουσική, τη σκέψη, τη σιωπήτη βουή του δρόμου και της καρδιάς, την έμπνευση και τη νύχτα... 

ή με ότι έχει ο καθένας τέλος πάντων.  

Και το φεγγάρι, που τόσα προσφέρει ξεχωριστά στον καθένα από εμάς,

χωρίς παρέα, στέκεται εκεί απολαμβάνοντας τη μοναξιά του. 

Σαν σήμερα, θυμάμαι μόνο γλέντια.

Δε είχα ποτέ στενοχώριες, σαν σήμερα.

Σαν σήμερα, παντου γύρω μου έβλεπα χαμόγελα.

Δεν θυμάμαι ποτέ βροχή, σαν σήμερα.

Σήμερα, είναι άλλη μια τέτοια μέρα.

Κι αν είμαι Rock, μη με φοβάστε.

Έγινα κιόλας σαράντα χρονών.

Δεν είναι πως δεν περνάω.

Περνάω, διαβάζω τα ιστολόγιά σας, σχολιάζω αν προλαβαίνω και φεύγω. 

Και χθες και τώρα κι αύριο πάλι, κάθε μέρα περνάω. 

Μόνο που περνάω δύσκολα και δεν προλαβαίνω να αποτυπώσω και τις δικές μου σκέψεις, ώστε η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη. 

Κι όπως σας ξαναείπα πάει καιρός που δεν αποτυπώνω τις σκέψεις μου ούτε το χαρτί...  

Έστω κι έτσι στα πεταχτά, θέλω μόνο να σας πω πως από υγεία είμαι καλά και χαίρομαι που οι περισσότεροι από 'σας είστε τακτικοί εδώ γύρω και μαθαίνω νέα σας. 

Καλά να περνάτε. 

Την Παρασκευή και το Σάββατο που μας πέρασε (16 & 17/01/2009) πραγματοποίησε δύο εμφανίσεις στην πόλη μας (Ιωάννινα), ο Διονύσης Σαββοπουλος.

Πήγα το Σάββατο, ο χώρος οριακά γεμάτος. Η ορχήστρα (μαζί με τον "Νιόνιο") τέσσερα άτομα. Τρεις νεαροί με περγαμηνές και δισκογραφία και ο Διονύσης.

Από τον πρόλογο μένει η ηλεκτρική προσέγγιση που επιχειρείται σε τριάντα τραγούδια του, από όλη την πορεία του, από τα οποία αποτελείται και το πρόγραμμα. Η προσπάθεια και η δουλειά γίνεται από τους μουσικούς που τον συνοδεύουν. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και τα τραγούδια αναλλοίωτα.

-------------

Οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα που συνειρμικά έρχονται με το άκουσμα των τραγουδιών του Σαββόπουλου, είναι γνωστά σε όλους.

-------------

Βιετνάμ γιε γιε

Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο-δυο

Το δέντρο

Μαύρη θάλασσα

Ήλιε ήλιε αρχηγέ

-------------

Την αίθουσα γέμισε η μέση ηλικία (δεν γνωρίζω τι έγινε την Παρασκευή) και είναι ενδεικτικό πως περισσότερο τραγουδήσαμε εμείς παρά ο ίδιος.

-------------

Ζεϊμπέκικο

Δημοσθένους λέξις

Μη μιλάς άλλο για αγάπη

Οι παλιοί μας φίλοι

Ολαρία ολαρά

Μια θάλασσα μικρή

--------------

Αυτό που ειλικρινά δεν περίμενα (και δεν ξέρω γιατί αφού δεν τον έχω ξαναδεί) και με εξέπληξε πολύ ευχάριστα, είναι η ζωντάνια και η συμμετοχή του Σαββόπουλου, που δεν θύμιζε σε τίποτα τη στάση : "μπόρα είναι θα περάσει, άντε μια ωρίτσα ακόμη".

Ήταν πολύ ζωντανός, παραστατικός, κινήθηκε μεταξύ τραγουδιού, αναμνήσεων, σκετς και ανέκδοτων σε ένα ενιαίο σύνολο.

--------------

Άγγελος εξάγγελος

Ο παλιάτσος κι ο ληστής

Τα πουλιά της δυστυχίας

Θεία Μάνου

Συννεφούλα

Η συγκέντρωση της ΕΦΕΕ

--------------

Δεν παρέλειψε να τραγουδήσει από τον δίσκο "Ο ΣΑΜΑΝΟΣ" το Ασπρομόντε και μέχρι τα τριάντα βάλτε μόνοι σας τα υπόλοιπα.

Ένα πολύ ευχάριστο βράδυ που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Καλά να περνάτε.

 ---------------------------------------------------------

Υ.Γ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε με κινητό απο απόσταση, με zoom, χωρίς φλας, οπότε ζητώ την κατανόησή σας για την ποιότητα.

Σας ευχόμαστε

Καλά χριστούγεννα σε όλες και όλους σας.

Χαρά, Υγεία, Ευτυχία & Ελπιδα να συνοδεύουν την έλευση του Θεανθρώπου 

Βασίλης, Εύα, Άγγελος, Ιάσων

Κι έχω πάρει που λέτε το κορίτσι μου, τα πιτσιρίκια μου, την κούρασή μου και πολλά άλλα και έχουμε εκδράμει από τα Γιάννενα, με προορισμό την όμορφη πόλη της Βέροιας.

Την πραγματικά όμορφη πόλη της Βέροιας, την επισκεπτόμαστε πολύ συχνά γιατί ζουν εκεί συγγενείς μας πολύ αγαπητοί.

Κι έρχεται η στιγμή που ο Άγγελός μου ζητάει να δει την παρέλαση ( και γιατί να μη την δει το παιδί; ). Ετοιμαζόμαστε, βάζουμε τα καλά μας και κατεβαίνουμε στη Μητροπόλεως (κεντρικός δρόμος) όπου και βρίσκουμε μια άκρη να σταθούμε.

Πολύ ωραία, κόσμος πολύς, τα εμβατήρια δίνουν και παίρνουν, πιτσιρίκια πάνω κάτω, όλα καλά.

Η μπάντα του δήμου ξεκινά και πάει να πάρει θέση απέναντι από τους επισήμους.Και πήρε θέση...

... και μας πήρε και μας σήκωσε όλους εμάς που περιμέναμε να ακούσουμε το παιάνισμά της, γιατί ο διοργανωτής είχε τοποθετήσει μικρόφωνα στο σημείο εκείνο και μέσω μεγαφώνων αναμετάδιδε την μπάντα σε όλη τη διαδρομή της παρέλασης.

Τύφλα να 'χει η MADONNA στο ΟΑΚΑ. τι ένταση, τι παλμός, τι πάθος.

Δεν καταλαβαίναμε βέβαια τι ακούγαμε, τα πιτσιρίκια βάλανε τα κλάματα, ο Ιάσων αποκοιμήθηκε (! ???) κι εγώ έψαχνα μέρος να κρυφτώ,

μα που να το βρω…

κι έναν αστυνομικό με ασύρματο έψαχνα,

μα που να τον βρω κι αυτόν…

και διάδρομο στο πεζοδρόμιο να περάσω με τα παιδιά στην αγκαλιά έψαχνα,

μα που να τον βρω κι αυτόν που τα καφέ είχαν φροντίσει να γεμίσουν τα πεζοδρόμια καρέκλες και τραπέζια.

Μέσα σ’ αυτό το απερίγραπτο χάλι βρεθήκαμε τελικά μακριά από την φασαρία της μπάντας και αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε από εκεί την παρέλαση…

Ξεκινάνε τα σχολεία…

περνάει το 1ο, το 2ο, σαν σκοτωμένα φίδια, το 3ο, άκρως αδιάφορο, το 4ο μια θεά με λεοπαρδαλέ ταγιέρ και τη σφυρίχτρα σφιχτά στο στόμα να ηγείται των παιδιών με απαράμιλλο βηματισμό και σταθερή γάμπα…

Φυσικά δεν φταίνε τα παιδιά που παρελάζουνε έτσι, αυτό είναι σίγουρο.

Αν θέλεις παρέλαση δείξε τους πώς να παρελάσουν, διαφορετικά μη τα αναγκάζεις να παρουσιάζουν θλιβερές εικόνες.

Αν θέλεις παρέλαση βάλε συνοδούς καθηγήτριες που να εμπνέουν (!) κι όχι απλά να πιάνουν χώρο.

Πιο πέρα παρατήρησα πως όσο ψηλώνανε τα τακούνια των μαθητριών κόνταινε η φούστα (αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη) κι όσο κόνταινε η φούστα λιγοστεύανε και τα κουμπωμένα κουμπιά του πουκαμίσου (ανάλογα μεγέθη), για να μη λένε οι κακές γλώσσες πως τα παιδιά δεν μαθαίνουνε τίποτε.

ΟΧΙ κύριε, το βροντοφωνάζω.

Και μαθαίνουν και εφαρμόζουν επιτυχώς τη θεωρία.

Σίγουρα είναι τρία πράγματα:

α) Ο διοργανωτής της παρέλασης κοιτούσε από τον δερμάτινο καναπέ του σπιτιού του, κάπου στα προάστια της Βέροιας, την παρέλαση της Θεσσαλονίκης.

β) Όλα τα παιδιά που περάσανε από μπροστά μας δεν είχαν καμία διάθεση να το κάνουν, το ίδιο ισχύει και για τις καθηγήτριες, εκτός από την… (βλέπε πιο πάνω).

γ) Ο Άγγελος δεν θα θελήσει ξανά να δει την παρέλαση χωρίς συνοδεία bodyguard και χωρίς ωτασπίδες.

Δεν είμαι γκρινιάρης κι έχω παρελάσει αρκετές φορές ώστε να έχω άποψη.

Απλά πιστεύω πως αν είναι να κάνεις κάτι, προσπάθησε να το κάνεις καλά, διαφορετικά μη το κάνεις.

Αυτό απευθύνεται περισσότερο στο κράτος και στα σχολεία που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις γιατί τα παιδιά μάλλον δεν τα ρωτάει κανείς.

Άντε και του χρόνου καλύτερα.

Καλά να περνάτε.   

Αγαπητοί φίλοι, (όπως συχνά θα διαβάζετε αυτό τον καιρό) το blog αυτό έκλεισε δύο χρόνια ζωής.

Στα δύο αυτά χρόνια δημοσιεύτηκαν 49 άρθρα που σημαίνει μία δημοσίευση ανά 15 περίππου μέρες κατά μέσο όρο. Η προσωπική μου άποψη είναι πως "όχι καλά, μα όχι κι άσχημα".

Κατά τη λειτουργία του blog ευτυχήσαμε με την Εύα μου να αποκτήσουμε τον δεύτερο γιό μας τον Ιάσων που έκανε 6 μήνες και κάτι να κοιμηθεί σαν άνθρωπος. Τώρα που μιλάμε, 18 μηνών πλέον, πετάει από πολυέλαιο σε κορνίζα μέσα στο σπίτι και κάνει πλάκα σε όποιον μπορεί. Πρίν από ένα μήνα στη θάλασσα πηδούσε στο νερό από την εξέδρα κι ο σώσον εαυτό σωθήτω.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο πρώτος μου, ο Άγγελός μου, πήγε στον παιδικό, ψήλωσε τα μάλα και συνέχισε να μπαίνει στη θάλασσα με συνοδία και μπρατσάκια κοιτάζοντας προσεκτικά γύρω του αν τον βλέπουμε όλοι.

Κάποτε μετρούσαμε (οι άνθρωποι) το χρόνο με τη σκιά, μετά ανακαλύψαμε το μηχανικό και στη συνέχεια το ηλεκτρικό και το ηλεκτρονικό ρολόϊ. Ποτέ όμως δεν σταματήσαμε να συσχετίζουμε το χρόνο με διάφορα γεγονότα και εν τέλει να απογράφουμε τη ζωή μας με γεγονότα κι όχι με ακριβείς ημερομηνίες και ώρες.

Για μένα, η δημιουργία και διατήρηση στη ζωή αυτού του blog, είναι ένα σημαντικό γενονός και θα είναι σημαντικό όσο κρατήσει.

Πέρα από το ότι έχω τη δυνατότητα να δημοσιεύω τις σκέψεις μου, έχω τη δυνατότητα να διαβάζω και σκέψεις άλλων, δημιουργόντας σχέσεις των οποίων η ποιότητα και η διάρκεια δεν είναι προδιαγεγραμμένες, είναι όμως δυνατόν να είναι και ποιοτικές και με διάρκεια.

Το πρώτο πράγμα που κάνω κάθε πρωί είναι να διαβάζω τα blog για τα οποία ενημερώνομαι πως ανανεώθηκαν όπως και όποιο άλλο "τσιμπίσω" εκείνη την ώρα.

Φτιάχνω έτσι, (ή έτσι νομίζω) ένα συναισθηματικό υπόβαθρο που αν το χρειαστώ την υπόλοιπη μέρα είναι πάντα διαθέσιμο, είτε σαν ευχάριστη ανάμνηση, είτε σαν λογική σκέψη.

Ευχαριστώ._

Ραφήνα 07:15, ανεβαίνουν οι ράμπες, λύνουν οι κάβοι καιιιιιιιιιιιιιι...

φύγαμε για Μύκονο (4 μερούλες, 1η φορά, χωρίς παιδιά, δεν έχουμε ξαναπάει).

07:30...

07:35...

Κάπου εδώ θα είναι οι άγκυρες, θα τις βρούμε που θα πάει...ας ασχοληθούμε με το περιβάλλον...  

Η ανατολή από το λιμάνι είναι χάρμα.

Έχει όμως ένα ψοφόκρυο εδώ μέσα,

Ευτυχώς που δεν τσακώθηκαμε την Εύα για τα μπουφάν που κουβαλούσα τόση ώρα. 

Φτάσαμε επιτέλους (δεν ήταν και δύσκολο) 

όμορφα είναι εδώ,

καλό καιρό έχει,

δε φυσάει,

δε νοικιάζουμε κι ένα μηχανάκι να έχουμε να γυρνάμε;,

το νοικιάσαμε και το μηχανάκι.

Δεν ετοιμαζόμαστε να πάμε στη χώρα να χαζέψουμε ε;;

Ετοιμαζόμαστε, καβάλα στο δίκυκλο και φτάσαμε

και είναι κούκλα

κι εγώ είμαι πανούκλα…,

δεν γυρνάμε σιγά σιγά -σφαίρα- στο δωμάτιο μήπως και προλάβουμε.

Ευτυχώς το μηχανάκι ήξερε το δρόμο γιατί αν ρωτήσετε εμένα δεν ξέρω πως γύρισα. 

Το υπόλοιπο βράδυ χαρτογράφησα λεπτομερώς το W.C. με το κατώτερο μέρος του σώματος μεταξύ λεκάνης & ντουζιέρας και το ανώτερο κάπου κοντά στο νιπτήρα.

Ναι ναι καλά το καταλάβατε,

Γαστρεντερίτιδα.

Τις επόμενες δύο μέρες χαρτογράφησα λεπτομερώς επίσης το δωμάτιο και τους πέριξ χώρους. Επιθεωρούσα και το μηχανάκι αραγμένο από κάτω.

Τέλεια.

Με την Εύα καμία σχέση, πολιτισμένα πράγματα. Το τρίτο βράδυ ξεθάρρεψα, λεωφορείο και στα ορεινά, δεν τσιμπάμε και κάτι για τη λιγούρα,

1 κοντοσούβλι

1 πατάτες

1 γουρουνόπουλο σούβλας

1 τυροπιτάκια

1 κολοκυθοκεφτέδες

1 νερό.

Κοντοσούβλι: καλό (ευτυχώς), σκέτο

Πατάτες: μη σας πω

Γουρουνόπουλο σούβλας: 3 πλευρά με πέτσα, σκέτο

Τυροπιτάκια: 4 και κατεψυγμένα

Κολοκυθοκεφτέδες: ανιθοκεφτέδες

Ρε παλικάρι, το γουρουνόπουλο δεν το γαρνίρετε με κάτι, καμιά πατάτα, πιλαφάκι κάτι τέλος πάντων;           

Βεβαίως κύριε, τι θέλετε να βάλουμε πιλαφάκι;

Να βάλετε

Βάλανε μια κούπα του Ελληνικού ανάποδα και παγωμένο. Δεν τρωγότανε με τίποτε.           

Το λογαριασμό παρακαλώ…                       

Βεβαίως κύριε, ορίστε… 

65,00 € - κουλάθηκα 

15,00 € τα 3 πλευρά (5.111,25 δρχ)

7,50 € το πιλάφι, (μου χρέωσε το πιλάφι) (2.555,62 δρχ)

7,50 € ανιθοκεφτέδες & κατεψυγμένα έκαστο (2.555,62 δρχ)

15,00 € το κοντοσούβλι

νερό, κουβέρ.

Βγάζω τα χρήματα και μια μικρή φωτογραφία μου και τα δίνω.

Ο σερβιτόρος με κοιτούσε σαν η αγελάδα το τραίνο.                       

Τη φωτογραφία τι να την κάνω;           

Να την βάλεις δίπλα στην άδεια του μαγαζιού να με βλέπεις γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να με ξαναδείς.

Μόνο ένας τίτλος ταιριάζει σ’ αυτή τη μεταχείριση:

Ληστεία μετά φόνου εκ’ προμελέτης με αποδεδειγμένο δόλο.

Ε ρε εποπτεία εμπορίου που τους χρειάζεται και μετά εγκατάλειψη.

Μήπως, αν και δεν το πιστεύω, βάλουνε μυαλό  

Φταίω κι εγώ βέβαια…

Που είναι ο κατάλογος;, …οέο 

Μέχρι το τελευταίο βράδυ και μετά από όλα αυτά συνήλθα εντελώς.

Κάναμε και τη βόλτα στη χώρα περνώντας υπέροχα.

Θα έπρεπε αυτό να είναι το πρώτο βράδυ μας εκεί κι όχι το τελευταίο.   

Ας είναι, μετά από 100 χρόνια πάλι και βλέπουμε…

Ευτυχώς γυρίζουμε στα μωρά μας

Καλά να περνάτε.   

Τι πράγμα είναι αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω .

Για μια ακόμη φορά έχω χάσει τη μπάλα. (Να 'ναι κολλητικό απ' το Euro ;;;)

Δεν πέρνω ανάσα, ...μα ανάσα.

Από τη μία η δουλειά, από την άλλη τα πιτσιρίκια και απλά... δεν υπάρχω.

Τραγικό συμβάν:

Μου σπάει "κατά λάθος" ο μικρός τη ΡΕ,

κατ' αρχήν έκανα μια εβδομάδα να αλλάξω χορδές,

έχουν περάσει δύο εβδομάδες

και ακόμη η κιθάρα μου δεν έχει κουρδιστεί σωστά

και πως να κουρδιστεί αφού δε παίζει;;;

ε;;;;

πως;;

Στο σπίτι δεν υπάρχει περίπτωση να παίξω πριν τις 12:00.

Μετά τις 12:00, μόνο ηλεκτρική με ακουστικά.

Βέβαια απ' το τίποτα...

Απο την άλλη περιμένω πάντα τις καλύτερες μέρες, ...όπως όλοι φαντάζομαι.

Αλήθεια σχεδιάσατε διακοπές;;;

Εγώ στην Πάργα θα είμαι (πάλι) τον Αύγουστο (πάλι)

και φυσικά θα κυνηγιέμαι με τα χρυσά μου.

Με τον Άγγελο για να τον βάλω στη θάλασσα

και με τον Ιάσονα για να τον βγάλω.

Η ζωή έχει και τα ωραία της.

Καλά να περνάτε, τα λέμε...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα.

Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη.

Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τα καρφιά.

Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του.

Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.

Ο πατέρας του είπε:

Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που έμειναν στον φράχτη.

Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν.

Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό, αφήνεις στον άλλον μία πληγή.

Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει.

Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα.

Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από φυσικό τραύμα.

Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν οπότε έχεις ανάγκη.

Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους.

Κάνουν μεγάλη υπομονή μαζί σου και θα πρέπει κι εσύ να κάνεις

Υ π ο μ ο ν ή

O CAFΕ ΚΑΠΛΑΝΕΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΡΥΛΟ ΤOY BLUES
LOUISIANA RED

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΚΠΛΗΞΗ !!!

«ΤΟ BLUES ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ»
ΜΑΖΙ ΤΟΥ Ο ΗΛΙΑΣ ΖΑΪΚΟΣ (BLUES WIRE)
ΚΑΙ ΟΙ «ΤΑΞΙΜΙ»

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ : 22:00

Ο θρυλικός bluesman Louisiana Red, για μια ακόμη φορά στη σκηνή του café Καπλάνειο παρέα με τον αγαπημένο μας Ηλία Ζάϊκο. Αυτή τη φορά όμως σε μία ιδιότυπη μουσική σύμπραξη με το ρεμπέτικο τρίο «Ταξίμι».

Η προσέγγιση του ρεμπέτικου και του blues μέσα από μια τέτοια παρουσίαση, αποτελεί αρχικά πρόκληση, η οποία μεταμορφώνεται στη σκηνή σε πράξη γοητευτική.

Ο ρεμπέτης και ο bluesman εκφράζουν μέσα από τα τραγούδια τους την καθημερινότητα των ανθρώπων του περιθωρίου της αστικής κοινωνίας, με την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος. Ένα πάθος που βιώνεται πάνω από χρώμα, φυλή και θρησκεία και εκδηλώνεται με μια απρόβλεπτη ποικιλία λόγων και πράξεων.

Έτσι ακριβώς, καινούργιος χρόνος έρχεται.

Αλλάζουν τα πράγματα, είπα να ανανεώσω κι εγώ την εμφάνιση του ημερολογίου μου, να του δώσω νέο αέρα, να φύγουν οι αράχνες και σε λίγο και οι καλικάντζαροι, τα λοιπά δαιμόνια και ο κακός καιρός, να φυσήξει νέος αέρας βρε αδερφέ (όπου κι αν βρίσκεσαι).

Κάθε αλλαγή είναι για καλό, τα κεκτημένα είναι συντηρητισμός.

Με το βλέμμα στο μέλλον λοιπόν...

Καλή πρωτοχρονιά

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά

χρόνια ευτυχισμένα

να είναι αυτά που έρχονται, για 'σας

μα και για μένα.

Σας ευχόμαστε ολόψυχα καλά Χριστούγεννα, με υγεία

και δημιουργικό το νέο έτος.

Βασίλειος, Ευδοξία, 'Αγγελος, Ιάσων.

Ποιος νομίζεις πως είσαι ...;

...τελικά,

ή τι;

Νομίζεις πως είσαι νοικοκύρης, φορτώνοντας τα ντουλάπια της κουζίνας με ουσίες και πράγματα που υποθετικά θα σου χρειαστούν αν, όταν και εφ' όσον, δεχθείς επίσκεψη από κάποιον γνωστό;

Νομίζεις πως είσαι καλός γονιός, εργατικός, δουλευταράς, που φεύγεις το πρωί πριν ξυπνήσουν οι απόγονοι και ζητάνε ξεσκάτωμα, τάϊσμα, τον μπαμπά τους και γυρίζεις το βράδυ, αφού έχουν κοιμηθεί, όντας σίγουρος πως έχεις κάνει το καλύτερο για το μέλλον τους;

Νομίζεις πως είσαι κοινωνικός, επειδή καθημερινά μιλάς με 200 ανθρώπους για δουλειές αυτοπροσώπως και με άλλους 200 στο τηλέφωνο;

Νομίζεις πως είσαι άντρας με τη σκέψη πως αν χρειαστεί θα τα καταφέρεις;

Νομίζεις πως είσαι ενάρετος, σωστός κι εντάξει και πάντα βρίσκεις χρόνο να κρίνεις τους άλλους και να τους βρίσκεις, φυσικά, ένα σωρό ελαττώματα;

Τι είσαι τελικά ...ή ποιος;

Κι εγώ που σε κρίνω...;

τι είμαι τελικά;

κι αλήθεια, που βρίσκω το χρόνο να σε κρίνω ...;

κι αλήθεια, πως γίνεται να σου βρίσκω μόνο ελαττώματα ...;

Τελικά ποιος είμαι ...ή τι;

ΑΝΤΙΟ

Έκλεισ’ ένας κύκλος,

μιλάς σιγά – σιγά

το πεπρωμένο είναι αδύνατο ν’ αλλάξεις

πήγες μακριά,

όσο κι αν έφτασες ψηλά

τα δεσμά σου τώρα δεν μπορείς να σπάσεις.

Οι θύμησες πολλές,

ατέλειωτα τα χρόνια

πάντα πονάει το σώμα στα γυρίσματα του νου

παράξενες σκηνές,

στα πέτρινα τ’ αλώνια

δύσκολο πάντα θα ‘ναι το ταξίδι τ’ ουρανού.

Έγειρε ο Θεός,

απάνω σου το βλέμμα

μια μόνο μάχη άνιση τον πόλεμο θα κρίνει

αέρινο το χέρι

κι η κλωστή σου μεταξένια

τι κι αν πάλεψες σκληρά, το χατίρι Του θα γίνει._

...Πηγή

Πέρυσι τέτοιο καιρό παρουσίαζα στο Forum του ΜΗ το 3ο Castle Rock Festival με τους μεγάλους WHITESNAKE να φιγουράρουν στην κορυφή της αφίσας. Η τέλεια γεύση, μετά από 90 λεπτά στη σκηνή, που μας άφησαν οι WHITESNAKE συμπληρώθηκε από την υπόσχεση της "ψυχής" (γιατί πάντα υπάρχει μια ψυχή) του φεστιβάλ Γιώργου Γάκη πως το 2007 στο 4ο Castle Rock Festival, το μεγάλο όνομα θα είναι οι "Scorpions". Δυστυχώς πιο κάτω παραθέτω την ακύρωση της εκδήλωσης και την απάντηση της "ψυχής" που λέγαμε πιο πάνω...

------------------------------------------------------------------

«Φέρε τους Scorpions πάση θυσία»

Επιστολή-απάντηση του Γ. Γάκη στο Πνευματικό Κέντρο

Παρασκευή, 20 Απριλίου 2007

Μετά τις αποκαλύψεις του «Η.Α.» και την επιστολή του Πνευματικού Κέντρου, ο Γιώργος Γάκης παρεμβαίνει στο και αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο της συναυλίας. Το συγκρότημα είχε «κλείσει» ημερομηνία, είχε συμφωνηθεί το ποσό των 100.000 ευρώ, αλλά ο δήμος έκανε έναν ακόμη απαράδεκτο χειρισμό...

Μετά την απάντηση του Πνευματικού Κέντρου στον «Η.Α.» στο φύλλο της περασμένης Τρίτης όσων αφορά στην ακύρωση της συναυλίας των Scorpions αλλά και την αμφίβολη πραγματοποίηση του φεστιβάλ Castle Rock φέτος, δημοσιεύουμε παρακάτω και την τοποθέτηση του Γιώργου Γάκη απέναντι σε όσα γράφτηκαν αλλά και ειπώθηκαν τις τελευταίες μέρες. Ο Γιώργος Γάκης, ιθύνων νους των προηγούμενων διοργανώσεων, τονίζει στην επιστολή του ότι αφενός μεν του ζητήθηκε από την ηγεσία του Πνευματικού Κέντρου να προχωρήσει στην υλοποίηση της συναυλίας αφετέρου δε τον απέκλεισαν από τις διαπραγματεύσεις όταν αποφασίστηκε να μην προχωρήσει ο θεσμός εκθέτοντας έτσι και τον ίδιο αλλά και το Πνευματικό Κέντρο μιας και -όπως έγραψε και ο «Η.Α.»- δημιουργείται θέμα αφερεγγυότητας του Δήμου προς διοργανωτές συναυλιών.

Επιπλέον έχει σημασία να τονιστεί ότι, σύμφωνα με τον Γιώργο Γάκη, η απόκρυψη των τεχνικών απαιτήσεων που προβλήθηκε από το Πνευματικό Κέντρο σαν ο λόγος ματαίωσης της συναυλίας ουσιαστικά δεν υφίσταται από την στιγμή που υπάρχει συμβόλαιο με συγκεκριμένους όρους που η ηγεσία είχε στα χέρια της όπως υπήρχε και αρκετός χρόνος για να το μελετήσει. Να σημειωθεί επίσης η πικρία του Γιαννιώτη μουσικού που ουσιαστικά θέτει εαυτόν εκτός οποιασδήποτε μελλοντικής συνεργασίας με την παρούσα διοίκηση του επίσημου πολιτιστικού φορέα της πόλης εξαιτίας της αναίτιας επίθεσης «εν κρυπτώ» που δέχθηκε με κατηγορίες για «οικονομικά φέσια» στον πολιτισμό της πόλης.

Η επιστολή του Γιώργου Γάκη προς τον «Η.Α.» έχει ως εξής:

Αγαπητοί κύριοι,

Όσον αφορά τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών σχετικά με το Castle Rock Festival θα ήθελα να κάνω γνωστά τα εξής:

Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω το πνευματικό κέντρο δήμου Ιωαννιτών, για τη μέχρι στιγμής συνεργασία μας.

Αισθάνομαι όμως θεατής σε μια ιδέα και ένα όνειρο για την πόλη, που ξεκίνησε από μένα, την ονόμασα «Castle Rock Festival», την παρέδωσα έτοιμη στο πνευματικό κέντρο και την υλοποιήσαμε μαζί με μεγάλη επιτυχία επί τρία χρόνια.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί το δικό μου όνειρο το μοιράστηκαν χιλιάδες συμπολίτες μου.

Ξεχνάει όμως η διοίκηση του πνευματικού κέντρου ότι εκτός από τις «υψηλές rock γνωριμίες μου», η πραγματοποίηση των φεστιβάλ στηρίχτηκε στις δικές μου προτάσεις και ιδέες, στην επί μηνών αποκλειστική απασχόλησή μου (φυσικά αμισθί) που περιελάμβανε μέχρι και την ανεύρεση όλων σχεδόν των χορηγών, σε μια πολύ ικανή και εξειδικευμένη ομάδα συνεργατών μου και στην κατάθεση ψυχής με γνώμονα την πόλη μου.

Με έχει κουράσει να ακούω ότι το μόνο αποτέλεσμα που είχαμε από το περσινό Castle Rock Festival ήταν ότι οι Whitesnake «βάλανε μέσα» τα ταμεία του δήμου, τη στιγμή που το φεστιβάλ είχε έσοδα από εισιτήρια και από χορηγίες και κανείς δεν αναφέρεται σε άλλες καλοκαιρινές εκδηλώσεις του 2006 με «δυσβάσταχτα ποσά» και καθόλου έσοδα.

Όσον αφορά την πρόσκληση των Scorpions στο φετινό Castle Rock Festival, μου ζητήθηκε από τη διοίκηση του Π.Κ.Δ.Ι. να την φέρω εις πέρας «πάση θυσία» και μάλιστα ως «μοναδική εκδήλωση του καλοκαιριού στην πόλη» λόγω του ομολογουμένως μεγάλου κόστους.

Ύστερα από προσωπικές μου προσπάθειες δύο μηνών και μετά από συνεννόηση και εντολές από το Π.Κ.Δ.Ι. φτάσαμε να έχουμε στα χέρια μας το συμβόλαιο των Scorpions σύμφωνα με το οποίο η αμοιβή του συγκροτήματος μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις κατέβηκε στις 100.000 € και ημερομηνία διεξαγωγής της συναυλίας στα Γιάννενα ορίστηκε η 20η Ιουνίου ημέρα Τετάρτη. Να σημειωθεί επίσης ότι επειδή το συγκρότημα θα έκανε μόνο 2 εμφανίσεις στην Ελλάδα, εκτός από την Αθήνα στις 18 Ιουνίου, οι Scorpions θα παίζανε μόνο στα Γιάννενα.

Κάθε νοήμων ειδικά και μετά την περσινή επιτυχία του φεστιβάλ θα κατανοούσε την τεράστια ευκαιρία για πανελλήνια τουλάχιστον προβολή της πόλης καθώς και την εισπρακτική επιτυχία ενός τέτοιου γεγονότος.

Τη στιγμή όμως που το πνευματικό κέντρο θεωρεί ότι το Castle Rock Festival είναι για ολίγους, ας μας πει πόσες φορές σε εκδηλώσεις της παρούσης διοικητικής αρχής είδε τόσο μαζική προσέλευση κοινού όσο στο περσινό φεστιβάλ.

Άραγε στο σχεδιασμό και την οργάνωση τους κατάλαβαν για πόσους «ολίγους» θα παίζανε οι Scorpions ειδικά στην περίπτωση που θα εμφανιζότανε μόνο στα Γιάννενα;

Επειδή όμως μάλλον στο πνευματικό κέντρο δεν κατανόησαν τη σοβαρότητα του γεγονότος, θεώρησαν ότι ένα τόσο μεγάλο Management όπως των Scorpions θα έστελνε απλά ένα συμβόλαιο με αποδέκτη το πνευματικό κέντρο έτσι για πλάκα (εκτός και αν στο πνευματικό κέντρο θεωρούσαν ότι μεταχειρίζονται τους Scorpions σα να ψώνιζαν στις εκπτώσεις), φτάσαμε την τελευταία στιγμή να θυμηθούν ότι δεν υπάρχουν λεφτά, μετά από 2 μήνες επαφών και διαπραγματεύσεων κάτω από τις δικές τους εντολές και καθοδήγηση.

Την ημέρα της υπογραφής του συμβολαίου 23 Μαρτίου 2007 και αφού η διοίκηση το είχε στα χέρια της για τουλάχιστον 10 μέρες για να το μελετήσει και να το διαπραγματευτεί, αποφάσισε να στείλει απάντηση ακύρωσης (εγώ επισήμως δεν έχω ενημερωθεί ακόμη για αυτό), με την δικαιολογία» ότι δεν ήταν έτοιμος ο χώρος της συναυλίας!

Η απάντηση φυσικά του Manager των Scorpions ήταν καταπέλτης τονίζοντας ότι θα φροντίσει να κάνει γνωστή την αφερεγγυότητα της διοργάνωσης των Castle Rock Festival, σε όλα τα μεγάλα καλλιτεχνικά γραφεία της Ευρώπης με αποτέλεσμα να αποκλείεται έτσι ο εύκολος τουλάχιστον ερχομός μεγάλων ονομάτων στα Γιάννενα.

Φυσικά κανένας δε θα ήθελε εις βάρος των συμπολιτών μας να γίνονται τέτοιες «δυσβάστακτες εκδηλώσεις» (άλλωστε και όλοι οι δικοί μου συνεργάτες είναι απλήρωτοι από όλες τις εκδηλώσεις που έχουν συμμετάσχει), αλλά αυτό ή το θυμόμαστε από πριν και κάνουμε άλλου είδους εκδηλώσεις ή ξεκινάμε από νωρίς αγώνα δρόμου για χορηγίες και επιχορηγήσεις τη στιγμή που υπήρχε μάλιστα και τόσο ζωηρό ενδιαφέρον.

Όσο για την «απόκρυψη των τεχνικών απαιτήσεων» (οι οποίες σημειωτέων μετά την περσινή εμπειρία μπορεί να ήταν δύσκολες αλλά όχι ανέφικτες), αυτές είναι αναπόσπαστο μέρος του συμβολαίου και αν θυμάται η διεύθυνση τις έχει στα χέρια της.

Το ουσιαστικό θέμα όμως είναι ότι μετά από αυτούς τους άστοχους χειρισμούς της παρούσης διοίκησης του πνευματικού κέντρου, τα Γιάννενα και το Castle Rock Festival, μετά από τόσο κόπο από όλες τις πλευρές, τέτοια προοπτική που διαγραφόταν και τέτοιες υποδομές, μπαίνουν στη «μαύρη λίστα».

Φυσικά το Castle Rock Festival δεν είναι ούτε οι Scorpions, ούτε οι Whitesnake, αλλά η μαγεία που εξέπεμπε ο μοναδικός δικός μας χώρος του Ιτς Καλέ στον οποίο θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε οποιονδήποτε καλλιτέχνη. Αλλά πολιτισμός είναι πρώτα από όλα όραμα, ιδέες και όνειρα.

Όσο για το αν κάποιος ιδιώτης θα ήθελε να κάνει τέτοιου είδους εκδηλώσεις, τότε δε θα χρειαζόταν να ρωτήσει καν το πνευματικό κέντρο. Οι εκδηλώσεις αυτές όμως, θα ήταν καθαρά οικονομικού χαρακτήρα και όχι πολιτιστικού.

Θα ήθελα τέλος να ρωτήσω τη διοίκηση του πνευματικού κέντρου γιατί δεν χρησιμοποίησαν τις «θαυμάσιες ιδέες των εκατοντάδων Γιαννιωτών», πριν ή κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους μαζί μου, όταν κάναμε 3 υπέρ επιτυχημένα Castle Rock Festival μια ονειρεμένη συναυλία στη λίμνη στο Γιαννιώτικο Σαλόνι ή τη μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα Classical Rock συναυλία με το συγκρότημα μου και τη συμφωνική ορχήστρα;

Προφανώς στο πνευματικό κέντρο αυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία ούτε τα 90 λεπτά των Whitesnake και των Scorpions, το μόνο που έχει σημασία είναι οι «αποκεντρωμένες εκδηλώσεις στις γειτονιές» γιατί ίσως μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν.

Όσον αφορά εμένα επειδή θέτω τον εαυτό μου (στον τομέα που υπηρετώ) στη διάθεση της πόλης μου, αλλά όχι στην ανάλωση μου από «άψογους συνεργάτες» θα ήθελα να κάνω γνωστό ότι ουδεμία σχέση θα έχω πλέον με οποιαδήποτε εκδήλωση της παρούσης διοίκησης του πνευματικού κέντρου του δήμου Ιωαννιτών.

Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι θα πάψω να είμαι ενεργός στα μουσικά δρώμενα της πόλης μου.

Για ό,τι και να κάνει το πνευματικό κέντρο εύχομαι καλή επιτυχία, είμαι όμως ιδιαίτερα ευτυχής γιατί ξέρω ότι στις συνειδήσεις των συμπολιτών μου, Castle Rock Festival και Γιώργος Γάκης είναι αλληλένδετα και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή για μένα.

Σας ευχαριστώ πολύ

Γιώργος Γάκης

--------------------------------------------------------------------------

Είναι κάτι μέρες, συχνά ίσως και εβδομάδες ή και μήνες, που αυτό που ζεις δεν σου σφήνει περιθώρια "και" για κάτι άλλο.

Άσχετα με το αν σε γεμίζει ή όχι, αν σε χαροποιεί ή σε θλίβει, ή ακόμη αν το θέλεις ή όχι.

"Μόνο εγώ κι εσύ σε μια βουβή ταινία,

μόνο εγώ κι εσύ, δυο ξεχασμένα πλοία

μόνο εγώ κι εσύ, μαζί σε μια θάλασσα άδεια

μόνο εγώ κι εσύ, υπάρχω μονάχα για σένα τα βράδυα"

Το σίγουρο είναι πως δεν το θέλεις, όπως και πολλά άλλα, ιδρώνεις τα βράδυα και δεν ξέρεις γιατί ή μήπως δεν θέλεις να το πιστέψεις, το πρωί ό καφές σου αφήνει άλλη γεύση και μόνο η προσμονή πως ρόδα είναι και γυρίζει...

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Το ξέρω πως από συνέπεια (όσο αφορά το blog μου) δεν πάω καλά.

Το ότι, όλοι εσείς που "περνάτε" από 'δω, δεν με μαλώνετε σημαίνει για μένα πως όλοι περνάμε το λούκι της ισοροπίας μεταξύ του "μπορώ" και του "θέλω" και συνεπώς υπάρχει αποδοχή και υπομονή.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Μέσα στον μήνα που διανύουμε ίσως να λήξει και το θέμα των 300+ ποιημάτων μου, είτε από manager, είτε από εκδοτικό οίκο. Θα σας ενημερώσω.

Οι στίχοι είναι του Κώστα Αντύπα από το cd "Το λεοφωρείο της στιγμής"

Καλά να περνάτε.

Ο νέος δεν κοιμάται.

Για την ακρίβεια δεν κοιμάται όταν πρέπει.

Και βέβαια (φτυστός εγώ στα νιάτα μου), δεν κοιμάται ποτέ το βράδυ.

Έτσι αποφάσισα μια μέρα να καθίσω και να συζητήσω με το παιδί και αφού άνοιξε διάπλατα τα ματάκια του κατάλαβα πως με παρακολουθεί και ξεκίνησα να του δίνω συμβουλές.

Η Ευδοξία με κοίταζε και κουνούσε το κεφάλι.

Εύλογο, πως μπορεί μια γυναίκα

1) να παραδεχθεί την ύπαρξη του πατρικού φίλτρου

2) να παραδεχθεί πως δύο άντρες μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα από π.χ. δύο γυναίκες.

--------------------------------------------

Του μίλησα λοιπόν για τους κινδύνους της νύχτας γενικά (μη το τρομάξω), καθώς και για την ευεργετική επίδραση του ύπνου στην ανάπτυξη των μωρών και των παιδιών γενικότερα.

Φάνηκε να το σκέφτεται, γύρισε τα μάτια του δεξιά - αριστερά, κούνησε τα χέρια του πάνω κάτω, μετά έσφιξε μάτια, χείλη, στόμα, γροθιές και μου απάντησε:

Πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ πρρρρ πρ πρ

Έπειτα μου έριξε το χαμόγελο της απόλυτης ευτυχίας.

Συνεννοηθήκαμε (και είναι μόλις 28 ημερών).

Εντάξει;

--------------------------------------------

Καλά να περνάτε

... Χριστός Ανέστη.

Βέβαια, η μέλλουσα (δις) μαμά είναι στις μέρες της, μα το νέο μέλος αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει την ασφάλεια και την θαλπωρή του αμνιακού σάκου για κάτι που ναι μεν δεν το γνωρίζει, αλλά κάτι του λέει πως δεν θα είναι όπως "μέσα".

Προσπαθώ να το πείσω πως τα κεκτημένα είναι συντηρητισμός μα δεν πτοείται...

Ακόμα περιμένω ...

--------------------------------

Καλά να περνάτε

... έχουν διαβάσει τις δημοσιεύσεις μου στο MusicHeaven, παραθέτω τις αντίστοιχες διευθύνσεις:

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=1038

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=979

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=954

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=919

---------------------------------------------

Καλά να περνάτε.

Τελικά κάθε χρόνο και χειρότερα.

Δεν άντεξα άλλο την πίεση και τις χρονικές απαιτήσεις. Είπα γειά χαρά, πήρα το κορίτσι μου (στον 7ο) και την κάναμε για Κέρκυρα. Παλιά γνώριμη και πάντα αγαπημένη.

Με πολλή βροχή κι αέρα, το μόνο που είχε σημασία ήταν πως θα περνούσαμε τρεις μέρες χωρίς πίεση και για μένα ειδικότερα, πως θα διάβαζα εφημερίδα με τον καφέ μου και μετά θα θυμόμουνα τι διάβασα. Δεν θυμάμαι από πότε έχω να θυμηθώ κάτι που διάβασα στην εφημερίδα, το 'χω προσέξει όμως... 

Κι έτσι έγινε, περάσαμε πολύ καλά, μόνοι και με φίλους απ' τα παλιά.

Κι εφημερίδα διάβασα και καφέ ήπια και στην αγορά περπάτησα.

Είναι απίστευτο μερικές φορές πόσα πράγματα χωράνε σε τρεις ημέρες ενώ κάτω από άλλες συνθήκες δεν χωράνε ούτε σε τρεις εβδομάδες για να μην πω χειρότερα.

Να περνάτε καλά και να προσέχετε

Σύντομα θα είμαι πάλι εδώ.

Θα σας μεταφέρω έναν προβληματισμό και τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα "Η Χρήση της Γλώσσας". Το ζήτημα αυτό ανακινήθηκε στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό, στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με τον γιο μου (σχεδόν 21 μηνών), αλλά και στην προσπάθειά του, να επικοινωνήσει με μένα.

Προσπαθώ να του εξηγήσω κάτι και χρησημοποιώ για αυτό π.χ. 10 λέξεις. Μου το επαναλαμβάνει με 4 και ακριβώς το ίδιο νόημα (!?). Χρησιμοποιεί πάντα τη σωστή, μία, λέξη απ' αυτές που ξέρει για να περιγράψει αυτό που νιώθει. Δεν χρησιμοποιέι περίπλοκες στιχομυθίες και μεγάλες προτάσεις (εννοείται πως το λεξιλόγιό του, δεν του επιτρέπει κάτι τέτοιο) και αρκείται σε λίγες λέξεις που γνωρίζει για να επικοινωνήσει σωστά και περιεκτικά.

Με είχε απασχολήσει και στο παρελθόν το θέμα της γλώσσας. Τότε είχα καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, αρκετά απ' τα οποία αναθεωρώ σήμερα και σας τα παραθέτω.

Θεωρώ πως γενικά μπορούμε να λέμε περισσότερα πράγματα με λιγότερες λέξεις .

Νομίζω πως όσο πιο περίπλοκα μιλάμε, τόσο λιγότερο γνωρίζουμε τη γλώσσα, με αποτέλεσμα να χρησημοποιούμε πολλές λέξεις για να πούμε ένα πράγμα, ενώ κάποιος που γνωρίζει καλά τη γλώσσα θα χρησιμοποιήσει τη σωστή λέξη για να πει το ίδιο.

Ένα πλούσιο λεξιλόγιο υπάρχει για να καλύπτουμε σωστά, κάθε λεκτική ανάγκη μας κι όχι για να χρησημοποιούμε κατ' ανάγκη όλες ή τις περισσότερες λέξεις του, προσπαθόντας να επιδείξουμε (συνήθως ανεπιτυχώς) την (αμφισβητούμενη) γνώση της γλώσσας που χρησημοποιούμε.

Για το τέλος άφησα το συμπέρασμα που μου άρεσε περισσότερο.

Όσο πιο πλούσια η γλώσσα τόσα περισσότερα συναισθήματα μπορεί να εκφράσει και άρα μπορούμε εύκολα να εξηγήσουμε κατά ένα μεγάλο μέρος τις διαφορές στον πολιτισμό διαφόρων λαών.

Αυτά τα λίγα είχα για σήμερα.

Καλά να περνάτε.

Θα ξεκινήσω κάπως έτσι...

Μια φορά κι έναν καιρό, ο άνθρωπος ανακάλυψε το internet. Έτσι απλά.

Το οποίον σημαίνει πως έφερε τους ανθρώπους πολύ κοντά μεταξύ τους. Μόνο ένα κλικ.

Αυτό σημαίνει πολλά.

Εν ολίγοις:

Σημαίνει πως σε ξέρω από παλιά, χαθήκαμε για κάποιο λόγο και τώρα έχουμε τη δυνατότητα να τα λέμε πάλι χάρη στο διαδίκτυο, όπως συμβαίνει με τον Μοχάμαντ, φίλο μου από το Σουδάν, που σπουδάζαμε μαζί και που όταν τελειώσαμε εκείνος έφυγε για την Αμερική.

Σημαίνει πως δεν σε ξέρω, σε γνωρίζω στο διαδίκτυο, και, ο κάθε ένας από εμάς δίνει στον άλλο τόσα όσα χρειάζονται ώστε ο ένας να μην ενοχλεί τον άλλο, ή απλά σεβόμαστε αμφότεροι κάποιους γραμμένους όπως και κάποιους άγραφους κανόνες της επικοινωνίας, σε άλλη περίπτωση η επικοινωνία διακόπτεται και δεν χάθηκε και τίποτε. Ή μήπως στο σημείο αυτό γίνεται εμφανές πως δεν είμαστε ικανοί να χρησημοποιήσουμε το αγαθό της επικοινωνίας;

Σημαίνει ακόμη πως δεν υπάρχουν προσωπικές σχέσεις με τη έννοια της φυσικής επαφής.

Και ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση MusicHeaven.

Σε λίγο καιρό κλείνω ένα χρόνο ως ενεργό μέλος αυτής της κοινότητας. Και διαπιστώνω ότι:

Έφερε τους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική πολύ κοντά μεταξύ τους. Μόνο ένα κλικ. Δεν αποκλείεται κάποιοι από τα μέλη αυτής της κοινότητας να γνωριζόταν από "παλιά". Όμως μέσα στις δεκάδες ή και εκατοντάδες, ίσως, ενεργά μέλη, σίγουρα κάποιοι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Συνυπάρχουν όμως αρμονικά και δεν περιορίζονται στην βασική επικοινωνία μόνο. Έχουν προχωρήσει στη δημιουργική επικοινωνία, στην διαρκή ενημέρωση σε πολλά ζητήματα, στην αναζήτηση μέσα από τον διάλογο, αλλά και στην διαρκή αναβάθμιση της απρόσωπης επικοινωνίας σε φυσική επαφή, με τη μορφή των συναντήσεων μελών σε διάφορες πόλεις.

Τα μέλη της κοινότητας αυτής δηλαδή, πήραν ένα κοινωνικό αγαθό (επικοινωνία) και το χρησημοποίησαν για καλό.

Μη ξεχνάμε πως πολλοί χρησημοποιούν αυτό το αγαθό για να κάνουν πολύ κακό.

Και ας κλείσουμε με την περίπτωση Βασίλειος (Ρήγας) Παπαγιάννης.

Σε σχεδόν ένα χρόνο συμμετοχής, έχω μοιραστεί μαζί σας ένα μεγάλο κομμάτι από μένα και μιλάω για τα τρία (μέχρι αυτή τη στιγμή) ποιήματά μου.

Έχω δεχθεί την κριτική και τα σχόλια όλων, χωρίς να διακρίνω οποιαδήποτε κακοπροαίρετη διάθεση. Αντιστοίχως έχω ασκήσει κριτική και έχω σχολιάσει τη "δουλειά" άλλων μελών.

Όλα αυτά γίναν χωρίς κανείς να με ρωτήσει αν είμαι πλούσιος ή φτωχός, κίτρινος ή κόκκινος, ψηλός ή κοντός, έτσι ή αλλιώς, πάνω ή κάτω, πέρα ή δώθε. Με αποδεχθήκαν όλοι έτσι απλά, όπως κι εγώ, βασιζόμενοι όλοι στο αιωρούμενο ένστικτο πως άτομα που ασχολούνται ή αγαπάνε τη μουσική δεν μπορούν παρά να φέρονται, σε προσωπικό ή σε κοινωνικό επίπεδο, "κάπως έτσι".

Ειλικρινά σας ευχαριστώ γι' αυτό το ταξίδι.

Είστε μια μεγάλη και καλή παρέα κι εύχομαι στην επόμενη συνάντηση να καταφέρω να είμαι εκεί για να σας το πω κι από κοντά.

Σημαία της Ελλάδας

H ελληνική σημαία, αναλογίες διαστάσεων 2:3

Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες γραμμές. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω αριστερό μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Ο σταυρός παραπέμπει στην κρατούσα ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία.

Το 1822, μόλις ένα χρόνο μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, γίνεται η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το "Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος" που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.

Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρώματων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης "ελευθερία ή θάνατος", οι πέντε κυανές τις συλλαβές Ε-λευ-θε-ρί-α και οι τέσσερεις λευκές ή θά-να-τος.

Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις "Ελευθερία ή Θάνατος", "Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ", ή "ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ".

Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:
α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού
β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.

Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα "έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι".

Η πρώτη ελληνική σημαία με τη σημερινή της μορφή (κυανό φόντο και λευκός σταυρός) σχεδιάστηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σ’ αυτή ο Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Καρατάσο, τον Λιόλιο, τον Τσάμη, τον Νικοτσαρά και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.

Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, αλλά χωρίς τα παράσημα. Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, του οίκου που προέρχονταν ο Όθωνας. Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα.

Επί Γεωργίου Α' προστέθηκαν στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα. Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να έχει στο κέντρο της τον Άγιο Γεώργιο, προστάτη του πεζικού.

Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαίων, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείτε από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια. Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες.

Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα "Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας".

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, ορίζει ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι "κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας". Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στο κοντάρι της να έχει χρυσή σφαίρα που φέρει άνω μικρό σταυρό, εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π.

Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρονται τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνική Συνέλευση στην Αθήνα "Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας".

Το 1967 η Χούντα αφαιρεί το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργείται η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία η σημαία του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970 αλλάζει η αναλογία της σημαίας από 2:3 σε 7:12.

Μετά τη Χούντα, ο Νόμος 48/1975 "Περί τής εθνικής σημαίας τής ελλάδος καί τού εμβλήματος τής ελληνικής Δημοκρατίας", και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρυθμίζουν με λεπτομέρειες την μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας.

Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τΑ΄) "Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας" καθόριζει την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας αλλάζει πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται απ'τις διαστάσεις που προβλέπονται (πχ 432:648 ή 90:135). Στο άρθρο 9, καταργούνται οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργείται με αυτόν τον νόμο και αντικαθίσταται πλήρως από την εθνική σημαία. Η σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντό στη κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.

Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τΑ΄), καθορίζει με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της αεροπορίας έχει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Η Ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ.

Βιβλιογραφία

Από τη Βικιπαίδεια

• Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, τόμος Ε´ σελ. 471
• Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 11 σελ. 437

• http://www.presidency.gr/shmaia.htm
• http://www.parliament.gr/politeuma/politeuma.asp
• http://www.crwflags.com/fotw/flags/gr-index.html
• http://www.haravgi.com.cy/24_03_2002/5/001.html
• http://hellenism.net/cgi-bin/display_article.html?a=111&s=42
• http://www.hellasarmy.gr/simees.htm
• http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=22722
• http://www.army.gr/n/g/publications/articles/GreekFlag0/GreekFlag1/index.html

Μουσική & ναρκωτικά

Είναι ένα θέμα που έχει αναφερθεί κατα κόρον σε όλες τις μορφές ενημέρωσης. Παράλληλα όμως είναι ένα θέμα που παραμένει ψηλά στο ενδιαφέρον όλων μας. Δεν θα αναφερθώ σε αυτό καθ' αυτό το πρόβλημα των ναρκωτικών, αλλά σε δρόμους που μπορούν να κρατήσουν μακρυά τους όλους μας.

Η ενασχόληση με τις τέχνες γενικότερα και με τη μουσική ειδικότερα, πιστεύω πως είναι ένας απ' αυτούς, όσο κι αν οι διάφορες μορφές τέχνης όπως και το μουσικό στερέωμα θρηνούν τους δικούς τους νεκρούς.

Το βλέπω κάπως έτσι:

Εντοπίζω τον αδύνατο κρίκο, στο σύνολο ενός ατόμου, στην ψυχική και συναισθηματική του ισοροπία.

"Αργία μήτηρ πάσης κακίας" Ανεργία, αεργία (τεμπελιά δηλαδή), ανισσότητα κατανομής εργασιακών ευκαιριών που συνδιάζονται με άτομα χαμηλών ψυχικών και συναισθηματικών αντιστάσεων, βοηθούν στην αναζήτηση διεξόδων που οδηγούν στη χρήση διαφόρων ουσιών.

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να υπάρχουν άτομα, στα οποία να έχουν προσφερθεί σχεδόν τα πάντα. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως υπάρχουν κενά στην ψυχική και συναισθηματική κάλυψη των αναγκών του ατόμου που το κάνει ευάλωτο σε επιθέσεις και προκλήσεις πολλών ειδών.

Φυσικά υπάρχει πάντα και μιά τρίτη κατηγορία ατόμων, που προέρχονται από περιβάλλοντα είτε πολύ χαμηλών εισοδημάτων, είτε προβληματικών γονέων, όπου τα ψιχικά και συναισθηματικά κενά θεωρούνται ως ένα βαθμό δεδομένα.

Στις παραπάνω κατηγορίες ατόμων υπάρχει και ένας ακόμη κρίκος από το σύνολο του ατόμου, που συχνά, συμβάλει στην κατάρευση των αντιστάσεών του. Είναι η ανάγκη "εξόδου από την αφάνεια" η οποία προκύπτει από την υποβάθμιση του θεσμού της οικογένειας μέσα από το ίδιο οικογενειακό περιβάλλον.

Άραγε.

Αν κάποια από τα άτομα αυτά οδηγηθούν, έστω και τεχνητά, στους δρόμους της μουσικής και κατα κάποιο τρόπο πάψουν να είναι σε "αργία", ή ανακαλύψουν στην μουσική αυτό που πραγματικά τους λείπει, ή ακόμη βρούν τον δρόμο για την αναγνώριση, τότε είμαι σίγουρος πως ένα μεγάλο ποσοστό δεν θα αναζητήσει διέξοδο στα αδιέξοδα των πλανευτών.

Η ομαδικότητα που μπορεί να προκύψει σε μια μουσική συντροφιά, είτε στην πραγματικότητα, είτε εν' δυνάμει (όπως το MusicHeaven), είναι δυνατόν να δουλέψει θετικά απέναντι σε οποιονδήποτε κίνδυνο.

Οι ίδιες αυτές παρέες, μπορούν να λειτουργήσουν και σαν συμβουλευτικός πυρήνας, στην πρωτογεννή και σημαντικότερη κατάσταση αναζήτησης διεξόδων από κάποιο άτομο.

Πρέπει με λίγα λόγια να είμαστε όλοι μέτοχοι στην προσπάθεια κι όταν χρειαστεί να μην κλέισουμε τα μάτια επειδή δεν είναι "δικό" μας πρόβλημα.

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Φίλοι και φίλες,

Σήμερα που επιτέλους βρήκα χρόνο να ασχοληθώ με πράγματα που μου αρέσουν, θα σας διηγηθώ μια ιστορία με σκοπό την αναζήτηση της βασικής αιτίας, που πολλές φορές, μας συμβαίνουν διάφορα...

Το κείμενο που παραθέτω πιο κάτω είναι (αυτούσιο ή κάπως έτσι), τμήμα ενός μονόλογου του σήριαλ "Είμαστε στον αέρα" που παίχτηκε πριν από αρκετά χρόνια στην Ελληνική τηλεόραση και πραγματοποιείται σε ένα ραδιοφωνικό θάλαμο Παρόντες ο ραδιοφωνικός παραγωγός που μονολογεί και ο ηχολήπτης.

<< ...σήμερα είμαι πολύ στενοχωρημένος. Χάθηκε ένας από τους λίγους καλούς φίλους που είχα. Είχε κόλλημα με το ψάρεμα και όταν έβρισκε ευκαιρία πήγαινε για ψάρεμα μην υπολογίζοντας πολλές φορές ούτε τον καιρό ούτε την σωματική του κούραση. Πνίγηκε όταν αναποδογύρισε η βάρκα του και δεν μπόρεσε να κολυμπήσει στα παγωμένα νερά.

Πριν από τρεις μήνες χάθηκε άλλος ένας από τους λίγους καλούς φίλους που είχα. Οδηγούσε μοτοσυκλέτα και είχε κόλλημα με τις σούζες. Σε κάθε ευκαιρία σήκωνε την μηχανή στην πίσω ρόδα παραβλέποντας πολλές φορές το ότι κινούταν σε κατοικημένη περιοχή ή σε περιοχή με πυκνή κυκλοφορία. Σκοτώθηκε όταν δεν είδε ένα stop κι έπεσε πάνω σε ένα μικρό φορτηγό που περνούσε κανονικά τη διαστάυρωση.

Πρίν από εφτά μήνες χάθηκε κι άλλος ένας από τους λίγους καλούς φίλους που είχα. Είχε κόλλημα με ...>>

Όπως ήδη θα έχετε καταλάβει ο λόγος που χάθηκε ο "πρώτος" φίλος δεν ήταν το ψάρεμα ή η βάρκα ή ο καιρός, αλλά το "κόλλημα" (με το ψάρεμα), ομοίως για το χαμό του "δεύτερου" δεν έφταιγε η μοτοσυκλέτα ή ο δρόμος ή το φορτηγό, αλλά το "κόλλημα" (με τις σούζες), ομοίως για το χαμό του "τρίτου" ...

--------------------------------------------------------

Με λίγα λόγια δεν φταίει το μέσο ή το αντικείμενο.

Αυτό που φταίει είναι το ΚΟΛΛΗΜΑ.

Πρέπει να σηκώνουμε το κεφάλι και να βλέπουμε μακρυά κι όχι κοντά, μπροστά στα πόδια μας.

--------------------------------------------------------

Η αναφορά κλείνει με αφιέρωση στους "χαμένους" φίλους του πιο ωραίου heavy metal τραγουδιού : ΞΥΠΝΩ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΣΙΔΕΡΑ.

Να 'στε καλά και να προσέχετε.

Φίλοι μου, περνάω ένα πακέτο αυτό τον καιρό, άνευ προηγουμένου.

Να θέλω τόσο πολύ να μοιραστώ τις σκέψεις μου με κάποιον που να θέλει να φορτωθεί ένα κομμάτι από το εγώ μου και να μην προλαβαίνω να πάρω ανάσα. Παραπονέθηκα την προηγούμενη φορά πως πάει καιρός που έγραψα το τελευταίο μου ποίημα. Δεν αποκλείεται να περάσει κι άλλο τόσο μέχρι να σηκώσω κεφάλι. Ένας φίλος μου λέει πως όταν κουραζόμαστε πολύ και η δουλειά δεν βγαίνει αναμφίβολα κάτι κάνουμε λάθος.

Κάθομαι τα βράδυα, αφού κοιμηθούν όλοι και παίζω στην ηλεκτρική κιθάρα μου (με ακουστικά φυσικά για να μη ξυπνήσω κανέναν) παλιές μπαλάντες προσπαθώντας να χαλαρώσω και να πάρω τα πάνω μου.

Ότι μου 'ρχεται στο μυαλό, dust in the wind, stairway to heaven, hey hey-may may, ή και κάποιο δικό μου απ' αυτά που έχω ξεχάσει και τα θυμάμαι μόνο κάτι τέτοιες ώρες.

Δεν παίζω κανένα ολόκληρο, παίζω ένα τμήμα και πάω στο επόμενο που θα 'ρθει στο μυαλό μου. Σα να μη μου φτάνει ο χρόνος και τρέχω να τα προλάβω όλα όσα θυμήθηκα. Πάνω εκεί θυμάμαι και κάποιους φίλους που έχουμε καιρό να τα πούμε. Φτιάχνω μια λίστα στο μυαλό μου. Να θυμηθώ αύριο να πάρω πέντε τηλέφωνα. Το αύριο όμως δεν χωράει σ' εκείνες τις στιγμές. Είναι αμφίβολο αν θα θυμηθώ αύριο αυτή τη λίστα.

Τελικά είναι ωραία η ζωή. Όπως και να έρχεται.

Κυριακή των εκλογών σήμερα και αυτό που συνειδητοποιώ, εκτός του ότι πρέπει να ασκήσω το "υποχρεωτικό δικαίωμα" μου, είναι πως πάει καιρός που έγραψα το τελευταίο μου ποίημα. Αναμφίβολα δεν βρίσκομαι σε σωστή ισοροπία. Μάλλον ζω μια περίοδο ρουτίνας κατά την οποία τίποτα δεν "κουνιέται μπροστά στα μάτια μου". Ελπίζω γρήγορα να αλλάξει κάτι. Αν ναι θα το μάθετε με κάποιο τρόπο...

Κυριακή πρωί.

Πολλές φορές σκέφτηκα πως τελικά η Κυριακή δεν είναι σίγουρα η αγαπημένη μου μέρα.

Όλη η εβδομάδα περνάει περιμένοντας την Κυριακή για να ξεκουραστώ και μόλις φτάνει η πολυπόθητη Κυριακή, συνειδητοποιώ, πως έχω αφήσει ένα σωρό πράγματα για να κάνω την Κυριακή που θα "έχω χρόνο".

Τελικά κοντά στα μεσάνυχτα της Κυριακής προς την Δευτέρα, κατάκοπος και χωρίς φυσικά να έχω ολοκληρώσει ότι είχα να κάνω, έχω να αντιμετωπίσω μία ακόμη εβδομάδα στην διάρκεια της οποίας θα προσμένω την επόμενη Κυριακή για να ξεκουραστώ και να κάνω κάτι απ' αυτά που μ' ευχαριστούν.

Εντάξει, σήμερα γκρινιάζω λίγο, είναι σίγουρο όμως πως η ζωή είναι ωραία όπως και να έρχεται.

Καλά να περνάτε.